Πρέπει να παραδώσετε το απόλυτο μετάλλιο survivalist στην ταπεινή πικραλίδα (Taraxacum officinale). Ο όλεθρος των κηπουρών ζει, επιδεικνύει μια εξαιρετική επιμονή και είναι σχεδόν αδύνατο να το ξεπεράσεις. Έχει μια σαρκώδη ρίζα που φτάνει τα 30 εκατοστά σε μήκος. Αυτό έχει τη συνήθεια να σπάει αμέσως όταν ξεριζώνεται και ένα νέο φυτό εμφανίζεται φαινομενικά εν μία νυκτί! Οι πικραλίδες μπορούν να ευδοκιμήσουν στα πιο εχθρικά περιβάλλοντα και πολλές δεν χρειάζεται καν να είναι pαπολινώνονται για να παράγουν σπόρους. Κάθε πέταλο παράγει έναν μεμονωμένο σπόρο που είναι εξοπλισμένος με το δικό του αλεξίπτωτο και μπορεί να μεταφερθεί για έως και 5 μίλια. Αλλά οι πικραλίδες δεν πρέπει να θεωρούνται ενοχλητικές, είναι μια φανταστική πηγή τροφής και πολύτιμο φάρμακο. Η ρίζα, η οποία μπορεί να στεγνώσει αργά στο φούρνο και στη συνέχεια να ψηθεί, περιέχει ινουλίνη, έναν πρεβιοτικό πολυσακχαρίτη που βοηθά επίσης στη ρύθμιση των επιπέδων σακχάρου στο αίμα. Τα φύλλα είναι αρκετά διουρητικά και επομένως μια καλή υποστήριξη των νεφρών. Αντικαθιστούν ακόμη και το κάλιο που συχνά χάνεται μέσω της διούρησης, καθώς τα φύλλα είναι τόσο πλούσια σε αυτό το μέταλλο. Επιπλέον, οι πικραλίδες περιέχουν υψηλά επίπεδα βήτα καροτίνης και τα μέταλλα σίδηρο, φώσφορο, μαγγάνιο και μαγνήσιο. Δοκιμάστε να προσθέσετε νεαρά φύλλα πικραλίδας, που δεν είναι τόσο πικρά, σε σαλάτες ή φτιάξτε ένα τσάι από ρίζα πικραλίδας βράζοντας τη ρίζα για δέκα λεπτά και αφήνοντας να κρυώσει πριν τα στραγγίσετε και τα πιείτε.
